Και τι κάνουμε εμείς που δεν έχουμε Επιμελητήριο;

της Μαρίας Χρόνη* Σαστισμένη, άκουσα την ερώτηση γνωστού μου πάνω σε κουβέντα που είχαμε με αφορμή την υποψηφιότητά μου. Μου φάνηκε πραγματικά άξιον απορίας πώς μία επιχείρηση δεν μπορεί να ανήκει πουθενά, να είναι «ορφανή» όπως μου είπε. Κι όμως, η εν λόγω επιχείρηση, υπάρχει- είναι τοπική και δεν μπορεί να ανήκει στους φορείς ούτε της Αθήνας, ούτε της Περιφέρειας. Μία προσπάθεια έγινε με άλλη μία τοπική επιχείρηση όμως έκλεισε κι αυτή, πάλι στο μηδέν. Παλεύει μόνος του με τα Υπουργεία, τους Νόμους, την γραφειοκρατία, την δουλειά που δεν υπάρχει. Μόνος του, ενώ τα Επιμελητήρια αντιπροσωπεύουν χιλιάδες επιχειρήσεις, ειδικά σε μία πόλη σαν τη δική μας. Και αν η ισχύ είναι εν τη ενώσει, σε αυτήν την περίπτωση κάπου έχει χαθεί στην διαδρομή. Τα Επιμελητήρια της πόλης μας επιτελούν σπουδαίο έργο: κέντρα διαμεσολάβησης, τμήματα ενημέρωσης οφειλετών, έρευνες, ενημερωτικές εκδηλώσεις, συνέδρια, σεμινάρια, συνεργασίες με φορείς της πόλης. Αλλά και συμμετοχές σε εκθέσεις στ...